W pierścieniu ognia

               
               Autor: Suzanne Collins

               Tytuł oryginału: Catching fire

               Tom: II

               Gatunek: science-fiction

               I wydanie: 2009

               Wydawnictwo: Media Rodzina

               Ilość stron: 359

               Ekranizacja: tak

Uwaga! Mogą występować spoilery I części!

Opis:

Bo kiedy brałeś udział w Głodowych Igrzyskach, myślisz, że jesteś już bezpieczny, że Kapitol nareszcie zostawi cię w spokoju, twoje życie wróci do normy, a ty będziesz żył długo i szczęśliwie.
Trylogia Collins to nie bajka, tutaj nie ma happy-endu samego w sobie, jeśli przeżyłeś, Kapitol tym bardziej będzie chciał cię kontrolować.
Życie Katniss nie wraca do normy, teraz nie doskwiera jej głód, powinna być szczęśliwa, ale co z Galem, co z Peetą? Jej finałowy występ na arenie wzbudził wśród mieszkańców dystryktów nadzieję na niepodległość, zaczynają wybuchać powstania. Do czego posunie się prezydent Snow, aby utrzymać władzę w Panem?

Czy Katniss i jej najbliżsi będą nareszcie bezpieczni, bo w końcu „zapowiadają się najlepsze Głodowe Igrzyska w historii!”.

Recenzja:

Kiedy władza polega na terrorze, a w państwie panuje głód i bieda, wystarczy iskra, żeby wybuchło powstanie. Zapalniczką była Katniss, a iskrą, wyciągnięte przez nią jagody. Mieszkańcy dystryktów zaczynają się buntować, jednak państwo ma wystarczające środki, żeby zmieść z powierzchni ziemi całe Panem, podobnie jak to zrobiono, lata temu z 13-stym dystryktem.

Otwierając książkę, przenosimy się do 12-stego dystryktu, w którym głównym zajęciem ludności, jest wydobywanie węgla, to tutaj mieszka osierocona Katniss, z siostrą Prim i matką. Tym razem nie walczą już o każdą kromkę chleba, żyją w dostatku, pomagając innym, ale to co wydarzyło się kilka miesięcy temu, zostało w ich wspomnieniach już na zawsze. O tym nie da się zapomnieć. Wydarzenie kulturalne dla mieszkańców Kapitolu, a walka o życie dla wielu dzieci z dystryktów, aby przypomnieć im, że każdy bunt, będzie karany śmiercią.
W tym roku mają rozegrać się Igrzyska Ćwierćwiecza Poskromienia, Katniss i Peeta jako zeszłoroczni zwycięzcy, tym razem staną przed równie przerażającym zadaniem, jako mentorzy nowych trybutów, wyprowadzą na arenę nowe ofiary Kapitolu, tak przynajmniej było zaplanowane…

Coś się zmienia, coś, zapoczątkowane na arenie w poprzednich Igrzyskach, jak wpłynie to na losy bohaterów?, jaka niespodzianka czeka ich z okazji ćwierćwiecza?

źródło

Mogłabym rozpisywać się na kilka "stron", a i tak pewnie nie opisałabym wszystkich wrażeń wyciągniętych z tej niesamowitej książki. Każdy z was zapewne wie, że zazwyczaj łańcuszki książkowe, mają ten minus, że z każdą kolejną częścią, ich poziom spada, czasem nieznacznie, ale często tak drastycznie, że porzucamy nieskończone serie już na zawsze. Kiedy jednak wzięłam się za „W pierścieniu ognia”, miałam cichą nadzieję, że w tym wypadku tak nie będzie, spotęgowana była ona tym, że na kilku blogach i z waszych komentarzy pod postem o pierwszej części, dowiedziałam się, że druga, nie tyle równa się „Igrzyskom śmierci”, co jest od niej lepsza. Czy ja też to poczułam?, dowiecie się wkrótce.

„- (…) Moje koszmary zazwyczaj wiążą się z utratą ciebie – wyznaje. – Dochodzę do siebie, kiedy sobie uświadamiam, że jesteś przy mnie.”

Bestseller, który pokochały miliony, a co najważniejsze książka wartościowa, mądra i wciągająca. Nie spodziewałam się tego po nużącym, a wręcz przygnębiającym początku. Oczami Katniss widzimy 12 dystrykt, patrzymy na to, co stało się z bohaterami mimo, że zwyciężyli Igrzyska, bohaterka opowiada jak Kapitol przejął władzę nad wszystkimi dziedzinami ich życia, decyduje o najbardziej prywatnych rzeczach, jak ślub, a nawet rodzina. Każdy ich krok był na podglądzie. W pewnym momencie zaczęłam się wciągać do świata bohaterów, nie patrzyłam na czas, tylko czytałam, aż na zegarku wybiła 2.20 nad ranem, a ja w końcu poznałam zakończenie.

źródło

Co ważniejsze, jest to bardzo mądra książka, która ukazuje nam jak terror wpływa na ludzi, przestrzega przed władzą, sprawowaną za pomocą siły. Przedstawia obraz psychologiczny bohaterów, którzy z niewinnych dzieci, stają się maszynami do zabijania. Moc miłości, przyjaźni, ich siła, która ma szansę przyczynić się do zwycięstwa.

Każdy czytelnik, czy młodszy, czy starszy, myślę, że doceni tą książkę. Mnie porwała w swój wir, nie wypuszczając aż do ostatniej strony, choć w tym wypadku też nie było łatwo. Jestem pewna, że znacie takie uczucie, gdy nie możecie się doczekać zakończenia, choć bardzo, ale to bardzo, nie chcecie do niego dotrzeć. Paradoks.

„- Biedactwo – wzdycham z udawanym współczuciem. – Chyba pierwszy raz w życiu nie wyglądasz ładnie, co?

- Na pewno – burczy. – To zupełnie nowe doznanie. Jak sobie z nim radziłaś przez tyle lat?

- Wystarczy trzymać się z dala od luster. Zapomnisz – odpowiadam.

- Nie zapomnę, jeśli będę patrzył na ciebie – odcina się.”

Kolejna mocna strona tej książki to bohaterowie. Nie będę się rozpisywać o Katniss, Peecie, o nich możecie poczytać w poprzedniej recenzji(link na dole), tutaj skupię się na postaciach drugoplanowych. Prezydent Snow- „oddech o zapachu róż i krwi”, jednym słowem, tyran. Nawet w czytelniku swoim zachowaniem, potrafi zmrozić krew w żyłach. Inna osoba to przeciekawie skonstruowany, Cinna, wiem, że nie wszystkim przypadł on do gustu, bo jest po prostu normalny, ale w swojej prostocie ludzki i za to bardzo go polubiłam, a i te jego genialne projekty.

Godna uwagi jest też postać Finnicka, niektórzy mogli by go określić jako arogancki dupek. Przystojny, z wypaczonym poczuciem humoru (które uwielbiam), pewny siebie, nadęty, próżny, ale pod tą całą powłokę, skrywa fajnego faceta. Osobiście, bardzo go polubiłam. Mags, śmieszna staruszka, jej zachowanie odebrało mi dech w piersi, kto czytał, zapewne wie, o co mi chodzi.

 

To by było na tyle, już wystarczająco dużo napisałam, a postanowiłam sobie, że nie będę się tak rozpisywać. Świetna książka, którą polecam wszystkim, wartościowa, mądra i niezwykła fabuła. Sensacja, którą wzbudziła ta trylogia, jest jak najbardziej uzasadniona. Jeszcze raz gorąco polecam, a obiecuję ostatnie słowa, wepchną was głęboko w otchłanie fotela.

Moja ocena:

9/10

Wyzwania:
1. Przeczytam tyle, ile mam wzrostu +2,3cm = 51,2/160
2.Czytam opasłe tomiska - 4535 stron
3. Najpierw książka, potem film

Zobacz także:

źródło